ต้นกำเนิดโบราณ: ชาเป่ย์มีต้นกำเนิดในมณฑลกวางตุ้งของจีน เมื่อกว่า 2,000 ปีที่แล้ว 

ชื่อสายพันธุ์: “ชาเป่ย์” (沙皮) ในภาษาจีนกวางตุ้งแปลว่า “ผิวทราย” (Sand Skin) ซึ่งอธิบายพื้นผิวที่หยาบและ Sandy ของขน他們

จุดประสงค์ดั้งเดิม: พวกมัน被ใช้เป็นสุนัขล่าสัตว์ สุนัขต้อนรับและสุนัขเฝ้าบ้าน ต่อมาถูกนำมาใช้สำหรับการต่อสู้

ช่วงเกือบสูญพันธุ์: ภายใต้การปกครองของระบอบคอมมิวนิสต์ในจีน，การเลี้ยงสุนัขเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยของ ส่งผลให้ประชากรชาเป่ย์ ลดลงอย่างมากจนใกล้สูญพันธุ์ ในช่วงทศวรรษที่ 1940-1950

การฟื้นฟูสายพันธุ์: ในทศวรรษที่ 1970 สุนัขชาเป่ย์จำนวนหนึ่งนำเข้าไปยังฮ่องกงและสหรัฐอเมริกา โดย Mr. Matgo Law ได้สายพันธุ์นี้ ทำให้เกิดความสนใจและมีการเพาะพันธุ์พวกมันขึ้นใหม่

การรับรอง: The American Kennel Club (AKC) รับรองสายพันธุ์ชาเป่ย์อย่างเป็นทางการในปี 1992